Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις αθλητές, οι οποίοι με καλή , τεχνική μπαστουνιού και έλεγχο της μπάλας διασχίζουν το γήπεδο αποφεύγοντας με διάφορους ελιγμούς τους παίκτες και τα μπαστούνια της αντίπαλης ομάδας.
Παλαιότερα, το άθλημα παιζόταν σε κανονικό χόρτο, το οποίο σήμερα έχει αντικατασταθεί από πλαστικό χλοοτάπητα, κάτι το οποίο επιταχύνει το παιχνίδι. Μάλιστα ο χλοοτάπητας θα πρέπει να είναι πάντα υγρός για να ελέγχεται καλύτερα η μπάλα. Επίσης ο υγρός χλοοτάπητας μειώνει τον κίνδυνο τραυματισμού των παικτών όταν πέφτουν.
Το μπαστούνι είναι λείο και ίσιο, κυρτό στη μια άκρη του που είναι και πιο πλατιά. Όλες οι ακμές του πρέπει να είναι καμπύλες, ενώ η εσωτερική πλευρά πρέπει να είναι ίσια και επίπεδη.
Η μπάλα του χόκεϊ είναι σφαιρική, σκληρή από υλικό που ονομάζεται «τεφλόν», ενώ η επιφάνειά της είναι λεία ή κυψελοειδής. Είναι συνήθως λευκή, αλλά υπάρχει και σε άλλα χρώματα με περίμετρο από 224χιλ ως 235χιλ. Το βάρος της κυμαίνεται από 156 ως 163γρ.
Αν και δεν είναι υποχρεωτικό, οι υπόλοιποι παίκτες εκτός του τερματοφύλακα αφορούν επικαλαμίδες και μασελάκι.
Ο τερματοφύλακας φοράει φανέλα διαφορετικού χρώματος από αυτή που φορούν οι υπόλοιποι 10 παίκτες της ομάδας του, αλλά και οι αντίπαλοι παίκτες, ενώ φέρει προστατευτικά σε όλο το σώμα.
Τέτοια προστατευτικά είναι το κράνος, και τα προστατευτικά θώρακα, ποδιών και χεριών, τα οποία δεν πρέπει να είναι σκληρά στις άκρες, ειδικότερα τα προστατευτικά χεριών.
Γενικότερα η στολή του τερματοφύλακα θα πρέπει να τηρεί τις προδιαγραφές που αναφέρονται στους κανονισμούς, έτσι ώστε να μην αυξάνεται ο όγκος του τερματοφύλακα και επομένως και της περιοχής που προστατεύει.
Το άθλημα του χόκεϊ έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με παραστάσεις που έχουν βρεθεί, οι αρχαίοι Έλληνες έπαιζαν ένα ομαδικό άθλημα με την ονομασία «κερητίζειν», χρησιμοποιώντας ως μπαστούνια κυρτά ραβδιά σε σχήμα κεράτων και ένα κυκλικό αντικείμενο ως μπάλα.
«το κερητίζειν εστί μετά τέρψεως αθλεύειν»
